У Курску два дні запар сваякі мабілізаваных, якіх адправілі пад Сватава, выходзілі да будынка ваеннай пракуратуры і адміністрацыі вобласці з патрабаваннямі выратаваць іх блізкіх з перадавой. «Вёрстка» звязалася з некаторымі з іх.
Сваякі мабілізаваных расказалі «Вёрстцы», што іх блізкіх у сярэдзіне кастрычніка адправілі з курсу ў Варонеж на праходжанне баявой падрыхтоўкі. Праз два тыдні, 1 лістапада, іх перавезлі ў Белгародскую вобласць і размеркавалі па лініі фронту.
«Муж тэлефанаваў у апошні раз 2 лістапада і сказаў, што быццам бы іх вязуць на Лісічанск, — кажа Юлія, жонка мабілізаванага жыхара Курска Мікалая Бірукова. — Нібыта яны ад кагосьці хаваліся, але больш нічога не сказаў — размова доўжылася літаральна хвіліну. Далей ніхто нічога не ведае. Большасць, каго забіралі з часткі майго мужа, з нашай роты то-бок, не выходзяць на сувязь».
Іншая жыхарка Курскай вобласці і ўдзельніца сходу Крысціна Рабакідзэ паведаміла «Вёрстцы», што яе муж Аляксей Пупынін тэлефанаваў ёй напярэдадні, 7 лістапада. Па яе словах, пасля гібелі некалькіх чалавек і пасля таго, як яны даведаліся пра вялікія страты на перадавой, рота яе мужа падняла бунт. Аўдыёзапіс размовы з мужам яна перадала «Вёрстцы».
«Нас ужо лічаць без вестак зніклымі, людзей адпраўляюць на забой. Мы паднялі бунт, мы нікуды не сыходзім. Мы тут застаёмся. Гэтае *** Мінабароны. Дапамажыце нам. Вельмі складана. Мы не хочам быць мясам. <…> Узбраення наогул няма. Працуе артылерыя, але яна не б’е туды, проста побач. У нас зброя 85 года. Гэтая браня асколкамі прабіваецца. У людзей проста каскі раздрабіла», — казаў Аляксей Пупынін па тэлефоне маці і жонцы.
Напярэдадні, 7 лістапада, каля 20 чалавек таксама выходзілі да будынка ваеннай пракуратуры і адміністрацыі Курскай вобласці. Тады ж яны запісалі два відэазвароты. Абодва ролікі ёсць у распараджэнні «Вёрсткі». На іх сваякі мабілізаваных кажуць, што родныя расказваюць ім пра «кучы трупаў» і загарадатрады, якія складаюцца з кантрактнікаў.
«Адступаць у іх няма магчымасці, таму што свае ж іх будуць расстрэльваць, — казалі ўдзельнікі сходаў 7 лістапада. — Адправілі туды, куды не хочуць ісці кантрактнікі, і чачэнцы, і ўсе вагнераўцы, якія адмаўляюцца, самыя спяцы. Туды кінулі нашых мабілізаваных хлопцаў, у якіх няма ніякага досведу. Калі ласка, дапамажыце, мы як гарматнае мяса: палова забітых, палова параненых. Ратуйце нашых мужоў».
Ксенія, жонка мабілізаванага Андрэя Брагінца, кажа, што ўвечары 7 лістапада, калі сваякі сабраліся каля гарадской адміністрацыі, супрацоўнікі ігнаравалі іх скаргі. «Мы стаялі каля ўваходу, крычалі „дапамажыце нам“, а потым выйшлі супрацоўнікі, скокнулі ў машыны і з’ехалі», — кажа Ксенія.
На сустрэчы з губернатарам сваякі папрасілі губернатара Рамана Старавойта «вывесці хлопцаў далей ад лініі агню». Адзін з мабілізаваных звязаўся са сваякамі проста падчас сённяшняй сустрэчы з губернатарам Раманам Старавойтам і ваенным камісарам рэгіёна Уладзімірам Радзівонавым. «Ён расказаў пра сваё становішча, Старавойт усё чуў. І сказаў, што будуць разбірацца», — паведаміла «Вёрстцы» Марына Ракунова.
Як высветліла «Вёрстка», пад Сватавам быў разбіты батальён мабілізаваных з Варонежскай вобласці. Гаворка ідзе пра першы мотастралковы батальён, у складзе якога было як мінімум тры роты. Па словах саміх вайскоўцаў, загінулі сотні чалавек.
Акрамя таго, паводле інфармацыі «Вёрсткі», як мінімум 42 мабілізаваных з Варонежскай вобласці маглі вывезці ў Зайцава, дзе меркавана трымаюць у падвалах.
Пры гэтым Мінабароны Расіі назвала паведамленні пра страты пад Макееўкай «дэзінфармацыяй» «кіеўскага рэжыму».